TarihSayfası tarihsayfasi.com



Übeyy İbn Ka´b (r.a.)

Ey Ebû´l-Münzir! Schîp olduğun ilimden dola­yı, seni tebrik ederim...

Hz. Muhammed (s.a.v.)

Resûlüllah (s.a.v.) birgün ona :

«? Ebû´l-Münzir!

Allah´ın kitabındaki en büyük âyet hangisidir?» diye

O da:

«? Allah ve elçisi daha iyi bilir» diye cevap vdrdi...]

Peygamber (s.a.v.) sorusunu tekrar etti: «? Ebû´l-Münzîr!

Allah´ın kitabındaki en büyük âyet hangisidir?..»

Übeyy şöyle cevap verdi:

«? Allah ki, ondan başka ilâh yoktur. O Hâyy ve Kayyûm´dur...» [1]

Resûlüllah (s.a.v.) eliyle onun göğsüne vurdu ve yüzünde görülen memnuniyet ifadesiyle:

«? Ey Ebû´l-Münzir! Sahip olduğun ilimden dolayı seni tebrik ederim».

Resûlüllah´ın (s.a.v.), Allah´ın kendisine verdiği ilim ve anlayış sebebiyle tebrik ettiği Ebû´l-Münzir yüce sahabi Ubeyy İbn Ka´b´dı.

O, Akabe´de, Bedir´de ve diğer olaylarda bulunan Hazrec´ten bir Ensarhydı...

O, ilk müsiümanlar arasında üstün bir dereceye sahipti. Hatta mü´minlerin emiri Ömer (r.a.) onun hakkında şöyle demişti: «? Übeyy müslümanların efendisidir».

Übeyy Ibn Ka´b vahyi ve mektupları yazanların başında geliyordu...

Kur´ân-ı Kerîm ezberleme, onu güzel bir şekilde okuma ve âyet­lerini anlamada yükselen kimselerdendi...

Resûlüllah (s.a.v.) ona bir gün şöyle´ buyurdu:

«? Yâ Übeyy İbn Ka´b!

Bana, Kur´ân´ı sana arzetmem emredildi...»

Übeyy, Resûlüllah´ın (s.a.v.) emirlerini ancak vahiyden aldığını biliyordu...

Öyle olunca, gizli bir neşeyle Resûlüllah´a (s.a.v.) sordu:

«? Yâ Resûleilah! Anam babam sana feda olsun... Sana, bizzat benim adım mı söylendi?.»

Resûlüllah (s.a.v.) :

«? Evet...

Hemde Meie-i A´lâ (yüce Alem´de)ki adın ve atalarının adıyla...»

Peygamber´İn {s.a.v.) gönlünde bu dereceye ulaşan bir müslüman gerçekten büyük bir müslümandı.

Resûlüllah´la (s.a.v.) yıllarca beraber olan Übeyy İbn Ka´b onun tatlı ve cömert kaynağından bol bol istifade eder...

Resûlüllah (s.a.v.) Rafik-i A´lâ´ya gittikten sonra Übeyy, ibadetin de, takvasında ve ahlâkında onun zamanındaki gibi sağlam ve güveni­lir kaldı...

O ?her zaman? kavmi arasında bir uyarıcı idi...

Onlara Peygamber´İn (s.a.v.) günlerini ve o andaki durumlarını, davranışlarını ve takvalarını hatırlatırdı...

İşte arkadaşları arasında konuştuğu şahane sözlerinden biri:

«? Biz Resûlüllah´la (s.a.v.) beraberken yönlerimiz birdi... O bizden ayrılınca bizim yönlerimiz de sağa ve sola ayrıldı...»

O, takva ve zühde sarılmıştı. Dünya onu aldatamamışti... Çünkü o, dünyanın gerçek halini onun sonunda görüyordu...

Kişi ne kadar yaşarsa yaşasın, ne kadar nimet ve iyi şeyleri elde ederse etsin, bunların hepsinin toz toprağa dönüşeceği ve sonunda yaptığı iyi bir amel veya kötü bir amelden başkasını bulamıyacağı bir günle karşılaşacaktı...

Übeyy dünyadan bahsederken şöyle diyordu:

«? Adem oğlunun yiyeceği dünyaya benzetilmiştir...

Eğer ona lüzumundan fazla tuz ekerse, onun nasıl olacağını sen düşün?..»

Übeyy, insanlara konuştuğunda boyunlar uzayıp kulaklar dikkat ve şevkle onu dinlerdi...

Çünkü o Allah için hic kimseden korkmayan ve dünyalık bir mak-şadı olmayan kimselerdendi...

İslâm toprakları genişlediğinde, müslümanların haksız yere valile­rini övdüklerini görünce onlara şu uyarıcı sözleri göndermeye baş­ladı:

«? Ka´be´nin Rabbine yemin olsun, onlar mahvoldular...

Onlar mahvoldular ve mahvettiler...

Ben onlara acımıyorum. Ancak mahvettikleri müslümanlara acı-

O çok müttakiydi, Allah´ı ve ahiret gününü her ne zaman zikret^ se ağlardı...

Kur´ân-ı Kerîm âyetlerini okurken veya dinlerken bütün vücudu

Bu âyetlerden birini dinlediğinde yahut okuduğunda onu tarif edil­meyecek derecede bir üzüntü kaplardı.

İşte o âyet:

«De ki: üstünüzden ve altınızdan size azap göndermeye, sizi fır! fırka yapıp kiminize kiminizin hıncını tattırmaya kadir olan odur. An­lasınlar diye âyetleri nasıl yerli yerince açıkladığımıza bak». [2]

Übeyy´in en çok korktuğu şey aralarında şiddetli bir intikam sa­vaşı çıkacak günün müslümanlara da gelmesiydi...

O, Allah´tan daima afiyet isterdi... Allah´ın lûtfuyla afiyet ve ni­metlere ulaşmış, inanarak korkusuzca ve mükâfatını alarak Rabbine kavuşmuştu... [3]

--------------------------------------------------------------------------------

[1] Ayete´l-Kürsî´nin başı.

[2] En´âm Sûresi/65

[3] Halil Muhammed Halil, Sahabe Hayatından Tablolar, Uysal Kitabevi: 2/51-53.

Yeni yorum gönder

Bu alanın içeriği gizlenecek, genel görünümde yer almayacaktır.
  • Web sayfası ve e-posta adresleri otomatik olarak bağlantıya çevrilir.
  • İzin verilen HTML etiketleri: <a> <em> <strong> <cite> <code> <ul> <ol> <li> <dl> <dt> <dd> <img> <b> <center>
  • Satır ve paragraflar otomatik olarak bölünürler.

Biçimlendirme seçenekleri hakkında daha fazla bilgi

Son yorumlar